Daar zijn we weer!!

Week 2:
Alweer een week erop zitten, de tijd gaat hier erg snel en we hebben al heel wat meegemaakt. De rust na afgelopen zondag is weergekeerd en we willen iedereen bedanken voor jullie medeleven.
Het werken was van de week al veel leuker. De collega’s zijn nu wat opener en we worden nu meer opgenomen tussen de anderen.
Mathilde is maandag meegeweest naar het ziekenhuis, er zou iemand opgenomen worden. Om 8uur zijn we vertrokken.
Voordat de cliënt (na ongeveer een uur) eindelijk bij de desbetreffende dokter was aangemeld, moesten we op onze beurt wachten. Uiteindelijk om half 11 werden we geholpen. Er werden wat standaard vragen gesteld en toen werd er een lichamelijk onderzoek gedaan. Er was geen dossier van deze cliënt dus die moesten we eerst ophalen, deze bleek bij de huisarts te zijn, dus toen konden we uiteindelijk met de cliënt weer naar huis gaan en de volgende week weer terug komen. We werden dus gewoon weer weggestuurd.... Al het wachten voor niks. Toen moesten we nog naar de apotheek, waar we een uur in de rij hebben gestaan en uiteindelijk hadden ze het medicijn niet, dus we konden naar huis...... 12uur weer op de Estherstichting. Lang weggeweest voor niks.
Maar het ziekenhuis is wel heel wat anders dan in Nederland, echt niet te vergelijken!!! Een groot gedeelte op de begane grond is gewoon open. Het ziet er allenmaal niet echt lekker schoon uit. Er is geen standaard balie waar je een cliënt kunt aanmelden voor opname. Er zijn heeeeeel veel mensen die zitten te wachten. Soms met hele gezinnen.
Aileen is dinsdag meegeweest naar de dermatologie, daar zat ik dan in een busje vol met patienten, had geen idee wat precies de bedoeling was.. De chauffeur zat wat te brabbelen en ik verstond er geen hout van! Gewoon ja knikken..
We hebben eerst nog meer patienten van de buitenwijken opgehaald want die moesten ook aan hun leprawonden behandeld worden.. Na een uur lekker door Paramaribo te hobbelen kwamen we aan bij de dermatologie. En ook daar; wachten, wachten en nog eens wachten..
Ik heb voor het eerst de wonden gezien die de lepra heeft veroorzaakt, erg naar.. Van steriel werken hebben ze hier niet gehoord, erg apart om te zien..
De patienten werden 1 voor 1 geholpen en daarna hebben we heerlijk (warm) buiten gezeten en weer gewacht totdat het busje ons kwam halen... Heb echt gelachen met de patienten, ze zijn erg vriendelijk en geduldig en je leert ze zo weer iets beter kennen! Om ongeveer 11.30 uur was ik weer terug bij de stichting, nog maar anderhalf uur en dan lekker vrij...

Verder is het dus al een stuk leuker om te werken, wel zijn we blij dat het 13uur is en we weer naar huis kunnen. De meeste middagen een beetje gewassen en lekker relaxed in de tuin gezeten met een boekje en een muziekje. HEERLIJK!!

Vrijdag 15 september:
We zijn vandaag lekker vrij geweest. Eerst natuurlijk uitgeslapen en een kopje koffie gedronken. We zijn met de taxi naar de stad gereden. Daar zijn we begonnen op een terasje. Daarna zijn we naar de palmentuin gegaan. Het moest geweldig zijn..... Heel veel palmbomen en verder waren er erg veel kinderen, waarschijnlijk een feestje van school of zoiets. We hebben het kort gehouden en zijn verder gelopen langs de waterkant en een paar monumenten bekeken. Toen we op een steiger aan de Surinamerivier stonden te kijken kwam er ineens iemand naar ons toe. Hij maakte beeldjes uit hout zo vertelde hij en dat moesten we echt even zien, hij zat bij een monument iets verderop zijn werk te doen. Hij vroeg ons of een foto van hem wilde maken en hij begon meteen iets voor ons te maken. Een brievenopener met onze naam er op. Erg leuk.
We zijn verder gelopen langs de waterkant, waar we veel armoedige gebouwen tegenkwamen. Het werd langzamerhand wat rusitger daar en we voelden ons niet helemaal op ons gemak. Dus we zijn terug gegaan. Twee mannen kwamen op ons af en doorlopen was onmogelijk er werd ons gevraagd of we moeder van zijn kindjes wilden worden. We hebben het aanbod vriendelijk afgeslagen en zijn (rustig) verder gelopen.
Daarna de stad ingeweest en wat winkels bekeken.
’s avonds zijn we uiteten geweest bij ’t Vat en daarna naar de plaatselijke disco STARZZ. Erg leuk en lekker gedanst onder het genot van een roseetje........

Zaterdag 16 september:
Na een korte nacht zijn we naar de colakreek gegaan met Peter en Fabricio. Eerst wat boodschappen gedaan en roti gekocht om daar op te eten. Het was er heerlijk. Een soort strand met veel palmbomen. De kreek, was erg lekker fris en leek echt op cola..... heerlijk genoten van het weer en een buitje tussendoor gehad.
Aan het eind van de middag moesten Peter en Fabricio voetballen in het Clarence Seedorfstadion!! Ja dat was een hele belevenis. Na 15 minuten werd de wedstrijd even gestaakt door een hevige regen en onweersbui!! Flinke flitsen en harde donders!!! De wedstrijd werd weer voortgezet en Peter scoorde 2 keer!!
Thuis hebben we een broodje ei gegeten en gedroomd over een bord aardappels, groente en vlees. Maar we hebben geen klagen, want het eten hier is heerlijk. DOEI!